نقش شیره خرمالوی جنگلی در مصرف کل میوه در بین کودکان، به ویژه کودکان کوچکتر، همچنان بحث برانگیز است. نگرانی های دیرینه در مورد مصرف آب میوه شامل محتوای فیبر کمتر آن تراکم کالری و افزایش احتمال پوسیدگی دندان است.
دستورالعمل‌های کنونی آکادمی اطفال آمریکا توصیه می‌کند از مصرف آب میوه در نوزادان کمتر از 1 سال اجتناب کنید و مصرف میوه کامل به جای آب میوه را در دوران کودکی و نوجوانی تشویق کنید.
بعد از 1 سالگی، AAP موافق است که آب میوه ممکن است نیمی از کل مصرف روزانه میوه را تشکیل دهد، اما همچنین توصیه می کند که مصرف در کودکان 1 تا 3 ساله باید به 4 اونس در روز محدود شود. در سنین 4 تا 6 سال تا 4 تا 6 اونس. در روز
برخی از محققین قبلی پیشنهاد کرده اند که برای رسیدگی به نرخ فزاینده چاقی، آب میوه باید از برنامه های تغذیه فدرال حذف شود. موافق است.
که محدودیت آب میوه ممکن است یک استراتژی موثر برای کاهش عدم تعادل انرژی در کودکان خردسال باشد. با این حال، شواهد کمی برای حمایت از ارتباط بین مصرف آب میوه و چاقی دوران کودکی وجود دارد.
یک مطالعه اولیه نشان داد که کودکان پیش دبستانی که بیش از 12 اونس آب میوه در روز مصرف می‌کنند در معرض خطر افزایش وزن هستند در حالی که مطالعه دیگری که در همان سال منتشر شد، چنین ارتباطی را پیدا نکرد.
چندین بررسی از شواهد در کودکان به این نتیجه رسیده اند که هیچ سهم مستقل یا سیستماتیک 100٪ آب میوه در افزایش وزن قابل توجه بالینی یا خطر چاقی در کودکان وجود ندارد.
از سوی دیگر، آب میوه دارای ظرفیت آنتی اکسیدانی مفیدی است و نشان داده شده است که کودکانی که آن را مصرف می‌کنند، دریافت بیشتری از ریزمغذی‌های مهم مانند ویتامین‌های C و B6، پتاسیم، ریبوفلاوین، منیزیم، آهن و فولات در مقایسه با آنها دارند.
اکثر مطالعاتی که ارتباط بین مصرف آب میوه و کیفیت رژیم غذایی در کودکان را بررسی کرده اند، مقطعی بوده اند. اینکه آیا مصرف آب میوه در اوایل دوران کودکی بر مصرف کلی میوه و کیفیت رژیم غذایی در سنین بعدی کودکی و نوجوانی تأثیر می گذارد.
