سس تک نفره عمده سالاد حاوی حداقل 30 درصد وزنی روغن نباتی و مواد حاوی زرده تخم مرغ کمتر از 4 درصد وزنی مواد جامد زرده زرده تخم مرغ مایع است. سس سالاد همچنین ممکن است حاوی بیش از 0.75 درصد وزنی از چندین صمغ پلی ساکارید یا مشتقات سلولزی آنها، متیل سلولز و سدیم کربوکسی متیل سلولز باشد.
آدامس در سس مایونز مجاز نیست. مواد اسیدی ممکن است هر سرکه یا آب لیموی منجمد، کنسرو شده یا خشک باشد. اسید سیتریک یا مالیک را می توان به نسبتی استفاده کرد که بیش از 25 درصد کل اسید سرکه محاسبه شده به عنوان اسید استیک نباشد. یک فرمول معمولی سس سالاد تجاری ممکن است شامل موارد زیر باشد.
نشاسته ممکن است یک نشاسته غذایی، نشاسته غذایی اصلاح شده، تاپیوکا، گندم، آرد چاودار یا هر دو یا بیشتر از اینها باشد. ممکن است در تهیه خمیر آب اضافه شود. سس سالاد ممکن است در یک فضای بی اثر که در آن هوا به طور کامل یا جزئی با دی اکسید کربن یا نیتروژن جایگزین می شود، مخلوط و بسته بندی شود.
سس های سالاد امولسیون های پرچرب هستند که اغلب با برش زیاد در حضور زرده تخم مرغ به عنوان امولسیفایر اولیه تثبیت می شوند. سس مایونز، یک سس قاشقی، حاوی 75٪ روغن طبق تعریف است.
پس از آن از خمیرهای نشاسته ای برای تهیه سس قاشقی با حدود 40 درصد روغن استفاده شد. امروزه رایج ترین پانسمان ها قابل ریختن هستند، با طیف وسیعی از محتویات روغن و عمدتاً توسط صمغ زانتان تثبیت می شوند
بسیاری از مارک های اصلی سس سالاد موجود امروزی در اوایل دهه 1920 در بازار بودند. در سال 1896، جو مارتزی رستورانی را در کلمبوس، اوهینیا افتتاح کرد و شروع به ارائه انواع سس های تهیه شده از دستور العمل های قدیمی روستایی به مشتریان خود کرد. او در سال 1919 شروع به بسته بندی پانسمان های خود برای فروش به مشتریان رستوران کرد.
